🌹🌺 మధుబాల.🌺🌹

🌹🌺 మధుబాల.🌺🌹

🚩 మధుబాల, ముంతాజ్ జహాన్ బేగం దేహ్లావి అనే పేరుతో భారతదేశంలోని న్యూ ఢిల్లీలో 1933 ఫిబ్రవరి 14న ఆఫ్ఘనిస్తాన్ నుండి వచ్చిన ఒక ముస్లిం కుటుంబంలో జన్మించారు, వీరు మొహమ్మద్జాయ్ (బరక్జాయ్‌గా కూడా పిలువబడుతుంది) రాజవంశ శాఖకు చెందిన కాబూల్ యొక్క నవాబి కుటుంబ సభ్యులు, ఈమె తాతలు ఆఫ్ఘనిస్తాన్ సైన్యం నుండి భారతదేశానికి బహిష్కరింపబడ్డారు. సాంప్రదాయ ముస్లిం దంపతుల పదకొండు మంది సంతానంలో ఈమె ఐదవవారు.

మధుబాల తండ్రి అతుల్లా ఖాన్ పెషావర్‌లోని ఇంపీరియల్ టొబాకో కంపెనీలో తన ఉద్యోగాన్ని కోల్పోయినతరువాత , తన కుటుంబాన్ని ముంబైకి మార్చారు. యువ ముంతాజ్ తొమ్మిది సంవత్సరాల వయసులో చిత్ర పరిశ్రమలో ప్రవేశించారు.

ముంతాజ్ యొక్క మొదటి చిత్రం బసంత్ (1942) బాక్స్-ఆఫీస్ వద్ద విజయవంతమైంది. ఆమె దానిలో ప్రసిద్ధ నటి ముంతాజ్ శాంతి యొక్క కుమార్తెగా నటించారు. బాలనటిగా ఆమె అనేక చిత్రాలలో నటించడాన్ని కొనసాగించారు. నటీమణి దేవికా రాణి ఆమె నటనకు మరియు సామర్ధ్యానికి ముగ్దులై ఆమెకు మధుబాల అనే పేరు పెట్టుకోమని సలహా ఇచ్చారు. మధుబాల త్వరగానే ఒక విశ్వసనీయమైన వృత్తిపరమైన నటిగా కీర్తిని సంపాదించుకున్నారు. యుక్తవయసులో ప్రవేశించేనాటికి, ఆమెకు ప్రధాన పాత్రల కొరకు శిక్షణ ఇవ్వబడింది.

నిర్మాత కిదార్ శర్మ ఆమెను రాజ్ కపూర్‌కి ప్రతిగా నీల్ కమల్ చిత్రంలో నటింపచేయడంతో ఆమెకు మొదటి మార్పు లభించింది. ప్రధాన పాత్ర ధరించినపుడు ఆమె వయసు పద్నాలుగు సంవత్సరాలు. ఈ చిత్రం వాణిజ్యపరంగా విజయవంతం కాలేదు, అయితే ఆమె నటన అందరినీ ఆకట్టుకుంది.

తరువాత రెండు సంవత్సరాలలో, ఆమె ఒక ఆకర్షణీయమైన అందగత్తెగా ఎదిగారు. బోంబే టాకీస్ చిత్రం మహల్ 1949లో ప్రధాన పాత్రను పోషించిన తరువాత, మధుబాల అత్యంత ప్రజాదరణ పొందారు. ఆ సమయంలో ఆమె వయసు 16 సంవత్సరాలే అయినప్పటికీ, ఆమె సున్నిత మరియు నైపుణ్యంతో కూడిన నటన ఆమె ప్రసిద్ధ సహ-నటుడు అశోక్ కుమార్‌ను ఆకర్షించింది. ఈ చిత్రం మరియు దానిలోని ఆయేగా ఆనేవాలా అనే పాట ఇద్దరు సూపర్ స్టార్ల ప్రవేశాన్ని సూచించింది: మధుబాల మరియు నేపథ్య గాయని లతా మంగేష్కర్.

ప్రమాదకరమైన జబ్బు!

1950లో రక్తంతో దగ్గిన తరువాత మధుబాల గుండెకు సమస్య ఉన్నట్లు గుర్తించబడింది. ఆమెకు వెంట్రిక్యులర్ సెప్టల్ లోపం, సాధారణంగా "గుండెలో రంధ్రం"గా పిలువబడే లోపం ఉన్నట్లు కనుగొనబడింది. ఆ సమయంలో, గుండె శస్త్రచికిత్స అంత ఎక్కువగా అందుబాటులో లేదు.

మధుబాల అనేక సంవత్సరాల పాటు చిత్రపరిశ్రమ నుండి తన జబ్బుని దాచిపెట్టారు, కానీ 1954లోని ఒక సంఘటన ప్రసార సాధనాలచే విస్తృతంగా తెలియచేయబడింది: S.S. వాసన్ చిత్రం బహుత్ దిన్ హుయే కొరకు మద్రాస్‌లో చిత్రీకరణ జరుగుతున్న సమయంలో ఆమె సెట్‌పై రక్తం కక్కుకున్నారు. ఆమె తిరిగి కోలుకునేవరకు వాసన్ మరియు అతని భార్య ఆమెను సంరక్షించారు. ఆమె తన పనిని కొనసాగించి తననుతాను A-గ్రేడ్ నటిగా నిరూపించుకున్నారు.

ఆమె ఆరోగ్య సమస్య కారణంగా మధుబాల కుటుంబం ఆమె పట్ల అత్యంత రక్షణతో ఉండేది. స్టూడియోలలో చిత్రనిర్మాణం జరిగే సమయంలో, ఆమె ఇంటి-నుండి తయారయి వచ్చిన ఆహారాన్ని మాత్రమే తినేవారు, అంటురోగాల బారిన పడే అవకాశాలను తగ్గించడానికి ఒక బావి నీటిని మాత్రమే వాడేవారు. కానీ ఆమె పరిస్థితి పూర్తిగా వికటించి, 1969లో 36 సంవత్సరాల వయసులో చనిపోయారు. జబ్బుతో ఉన్నప్పటికీ, 1950లలోని ఎక్కువ చిత్రాలలో మధుబాల విజయవంతంగా నటించారు.

హాలీవుడ్ ఆసక్తి !

1950ల ప్రారంభంలో మధుబాల భారతదేశంలో అత్యంత అభిమానించే నటీమణులలో ఒకరిగా మారారు, ఆమె హాలీవుడ్ దృష్టిని కూడా ఆకర్షించారు. థియేటర్ ఆర్ట్స్ వంటి అనేక అమెరికన్ పత్రికలలో ఆమె కనిపించారు. వారి ఆగస్టు 1952 సంచికలో, ఒక విస్తృతమైన వ్యాసంతో పాటు మధుభాల పూర్తి పేజీ ఫోటోలో చూపబడ్డారు. ఈ వ్యాసం పేరు: ది బిగ్గెస్ట్ స్టార్ ఇన్ ది వరల్డ్ (అండ్ షి'స్ నాట్ ఇన్ బెవెర్లీ హిల్స్) . ఆ వ్యాసం ఈ నటిని ఒక అభిమానుల దండుని కలిగిన, కాల్పనిక సౌందర్యంతో కూడిన విచిత్ర మరియు సున్నిత స్త్రీగా చూపింది.

ఈ సమయంలో, అమెరికన్ చిత్ర నిర్మాత ఫ్రాంక్ కాప్రా, ముంబై మరియు దాని చిత్ర స్టూడియోలకు తన పర్యటన సందర్భంగా హిందీ చిత్ర పరిశ్రమలోని ప్రముఖుల పొగడ్తలు మరియు ఆతిధ్యం పొందారు. నిజానికి ఆయన కలవాలనుకున్న ఒక నటి రాకపోవడం ద్వారా అందరి దృష్టినీ ఆకర్షించారు, ఆమె మధుబాల. మధుబాల యొక్క హాలీవుడ్ ప్రవేశాన్ని చర్చించడానికి కాప్రా ఒక సమావేశాన్ని ప్రతిపాదించారు. మధుబాల తండ్రి దీనికి తిరస్కరించి ఆమె హాలీవుడ్ చిత్ర వృత్తికి ఒక బలమైన ముగింపుని ఇచ్చారు.

ఒక నటిగా మధుబాల!

మధుబాల మహల్ తరువాత అనేక విజయవంతమైన చిత్రాలను పొందారు. తనకు మరియు తన కుటుంబానికి ఆర్థిక రక్షణను కల్పించాలనే వత్తిడితో, ఆమె తన కౌమారదశలోని మొదటి నాలుగు సంవత్సరాలలో ఇరవై-నాలుగు చిత్రాలలో నటించారు. ఫలితంగా, ఆ సమయంలోని విమర్శకులు ఆమె నటనా సామర్ధ్యం కంటే అందమే గొప్పగా ఉందని విమర్శించారు. చిత్ర పాత్రల ఎంపికలో అజాగ్రత్త కూడా దీనికి కారణం. తన కుటుంబానికి ఏకైక ఆధారంగా, ఆమె ఏ చిత్రంలోనైనా నటించడానికి అంగీకరించి, ఒక అద్భుత నటిగా తన గుర్తింపు హానికి కారణమయ్యారు. తరువాత ఆమె దీనికి పశ్చాత్తాపం వ్యక్తం చేసారు.

ఆమె మరింత గౌరవపదమైన చిత్రాలలో సమర్ధవంతమైన పాత్రలలో కనిపించాలనే ఆశయం కలిగిఉండేవారు. బిమల్ రాయ్ యొక్క బిరాజ్ బహు (1954) దీనికి ఒక ఉదాహరణ. ఈ నవల చదివిన మధుబాల, చిత్ర అనుసరణలో ప్రధాన పాత్రను పోషించాలని ఆశించారు. ఆమె తన మార్కెట్ ధరను అడుగుతుందనే ఉద్దేశంతో (అత్యధికాలలో ఒకటి), బిమల్ రాయ్ అప్పుడే ఎదుగుతున్న కామినీ కౌశల్కు ఆ పాత్ర ఇచ్చారు. తన పాత్రను కోల్పోవడానికి కారణం తెలిసినపుడు, మధుబాల, తాను ఈ చిత్రంలో ఒక రూపాయి ప్రతిఫలంతో అయినా నటించేదానినని బాధపడ్డారు. ఒక మంచి నటిగా తన ప్రతిష్ఠను పెంచుకోవాలనే కోరిక ఆమెకు అంతగా ఉండేది.

ఒక నటిగా, మధుబాల పరిశ్రమలో ఉన్నత స్థానాన్ని అధిరోహించారు. ఆమె సహనటులు ఆకాలంలో అత్యంత ప్రసిద్ధి చెందినవారు:

అశోక్ కుమార్, రాజ్ కపూర్, రెహ్మాన్, ప్రదీప్ కుమార్, షమ్మీ కపూర్, దిలీప్ కుమార్, సునీల్ దత్ మరియు దేవ్ ఆనంద్. మధుబాల ఆ కాలంలోని అనేక ప్రసిద్ధ ప్రధాన నటీమణుల సరసన కూడా నటించారు,

వీరిలో కామినీ కౌశల్, సురయ్య, గీతా బాలి, నళిని జయవంత్ మరియు నిమ్మి ఉన్నారు.

ఆమెతో పనిచేసిన దర్శకులు అత్యంత విస్తృతి కలిగి గౌరవింపబడినవారిలో కొందరు: మెహబూబ్ ఖాన్ (అమర్ ),

గురు దత్ (Mr. & Mrs. ' 55 ), కమల్ అమ్రోహి (మహల్ )

మరియు K. ఆసిఫ్ (ముఘల్-ఏ-ఆజం ) .

ఆమె నిర్మాణ రంగంలో కూడా ప్రవేశించి నాతా (1955) అనే చిత్రాన్ని నిర్మించారు, దానిలో ఆమె కూడా నటించారు.

1950లలో, ఆ సమయంలో తీయబడిన అన్నిరకాల చిత్రాలలో నటించి, మధుబాల తనను తాను వైవిధ్యమైన నటిగా నిరూపించుకున్నారు.

బాదల్ (1951) చిత్రంలో ఆమె మూస ధోరణిలో ఉత్తమ స్త్రీ పాత్ర ధరించారు మరియు తరువాత వచ్చిన తరానా (1951)లో ఎదురులేని అందమైన పల్లెటూరి పడుచుగా నటించారు. సాంప్రదాయ ఆదర్శ భారత స్త్రీగా ఆమె సంగ్ దిల్ (1952)లో ఒదిగిపోయారు మరియు మార్గం తప్పిన వారసురాలు అనితగా గురుదత్ వ్యంగ్య చిత్రం Mr. & Mrs. ' 55 (1955)లో హాస్యపాత్రలో నటించారు.

1956లో ఆమె చారిత్రాత్మక వస్త్రాలంకరణతో కూడిన షిరిన్-ఫర్హాద్ మరియు రాజ్-హత్ వంటి విజయాలను పొందారు. సమకాలీన పాత్రల చిత్రణలో సమానమైన విజయంతో, సాంఘిక చిత్రం కల్ హమారా హై (1959)లో ద్వంద్వ పాత్రలతో ఆమె గుర్తిండిపోతారు. మధుబాల, పొగ త్రాగే నాట్యకారిణి బెల్లా, మరియు సంప్రదాయపరమైన సాత్వికురాలైన ఆమె సోదరి మధు పాత్రలను పోషించారు.

అకస్మాత్తుగా-1950ల మధ్యలో, మెహబూబ్ ఖాన్ యొక్క అమర్ (1954) వంటి పెద్ద చిత్రాలతో సహా ఆమె చిత్రాలు, వాణిజ్యపరంగా ఎంతో అపజయాన్ని పొందడంతో ఆమెపై "బాక్స్ ఆఫీసు విషం"గా ముద్ర వేయబడింది.

1958లో వరుస విజయాలతో ఆమె తన వృత్తిజీవితాన్ని మలుపు తిప్పారు: హౌరా బ్రిడ్జ్ చిత్రంలో అశోక్ కుమార్కు ప్రతిగా మధుబాల అసాధారణమైన ఆంగ్లో-ఇండియన్ క్యాబరే గాయనిగా నటించారు, ఈమె కలకత్తా చైనాటౌన్ చీకటి ప్రపంచం యొక్క కష్టనష్టాలకు గురవుతుంది. ఆమె సాహసోపేతమైన (ఆ కాలానికి) పాశ్చాత్య శైలితో, ప్రవహించే కురులు, లోతైన జాకెట్లు, బిగుతైన కాప్రి పాంట్లు మరియు అతికినట్లుండే చైనీయుల దుస్తులతో పెద్ద ప్రభావాన్ని కలిగించారు. ఆ చిత్రం కొరకు ఆషా భోస్లే నేపథ్యగానం చేసిన మధుబాల యొక్క సౌఖ్యాలతో కూడిన దివిటీ పాట ఆయె మెహెర్బాన్, శ్రోతలలో బాగా ప్రజాదరణ పొంది, ఈ నాటికీ విస్తృతంగా ఉదహరించబడుతూ మరియు ప్రసిద్ధిపొందుతూ ఉంది. హౌరా బ్రిడ్జ్ తరువాత ఫాగున్ ‌లో భరత్ భూషణ్‌కు ప్రతిగా, కాలాపానీలో దేవ్ ఆనంద్‌కు, శాశ్వత విజయాన్ని పొందిన చల్తీ కా నామ్ గాడీలో ఆమె కాబోయే భర్త కిషోర్ కుమార్‌తోనూ మరియు బర్సాత్ కి రాత్ (1960)లో మరలా భరత్ భూషణ్‌కు ప్రతిగా నటించారు.

1960లో ఆమె విజయాలను దృఢపరచుకున్నారు, మరియు ఆమె సూపర్-స్టార్ స్థాయి ఆమెకు కావ్యసంబంధ భారీ-బడ్జెట్ చారిత్రకం, ముఘల్-ఏ-ఆజంతో స్థిరపడింది. ఈ చిత్రం ఆమె వృత్తి జీవితంలో మణిగా మరియు ఆ దశాబ్ద చిత్రనిర్మాణానికే మణిగా భావించబడింది.

వ్యక్తిగత జీవితం మరియు వివాదాస్పద న్యాయస్థాన కేసు

మధుబాల, నటుడు మరియు తరచు తన సహ నటుడు అయిన దిలీప్ కుమార్‌తో దీర్ఘకాలం సంబంధాన్ని కలిగిఉన్నారు. వారు మొదటిసారి జ్వార్ భాటా (1944) సెట్లపై కలిసారు, మరలా ఎప్పటికీ పూర్తికాని లేదా విడుదల కాని హర్ సింగార్ (1949) చిత్రానికి కలిసి పనిచేసారు. రెండు సంవత్సరాల తరువాత తరానా (1951) చిత్రీకరణ సమయంలో వారి తెరవెనుక సంబంధం ప్రారంభమైంది. తెరమీద కూడా వారు ఒక ప్రసిద్ధ ప్రేమజంటగా మారి మొత్తం నాలుగు చిత్రాలలో నటించారు.

మధుబాల తనను తాను తక్కువగా వ్యక్తపరచుకోవడానికి ప్రసిద్ధిచెందారు, ఎప్పుడూ బహిరంగంగా కనిపించేవారు కాదు (1954లో బహుత్ దిన్ హుయే చిత్రం యొక్క మొదటి ప్రదర్శన దీనికి ఒక మినహాయింపు) చాలా అరుదుగా ముఖాముఖిలను ఇచ్చేవారు.

చిత్ర మాధ్యమం ఆమె వ్యక్తిగత జీవితం గురించి ఊహాగానాలు చేసేది మరియు దిలీప్ కుమార్‌తో ప్రేమ సంబంధాల గురించి ప్రచురించేది. 1955లో వారి సంబంధ సమయంలో ఒక ధైర్యవంతమైన మరియు అరుదైన బహిరంగ ప్రదర్శన ద్వారా ఈ పుకార్లు స్థిరపడ్డాయి. తనకు ఆ చిత్రంతో ఏ విధమైన సంబంధం లేనప్పటికీ, మధుబాల, దిలీప్ కుమార్‌తో, అతని చిత్రం ఇన్సానియత్ (1955) మొదటి ప్రదర్శనకు వెంటవెళ్ళింది. గతంలో, బహుత్ దిన్ హుయే (1954) చిత్రీకరణ సమయంలో తాను జబ్బు పడినపుడు సంరక్షించిన నిర్మాత మరియు దర్శకుడు S. S. వాసన్‌కు కృతజ్ఞతగా ఈ చర్య ఉండవచ్చు, ఈ రాకకు మరొక ప్రముఖ కారణం ఉంది. దిలీప్ కుమార్ వెంట అధికారికంగా ఈ ప్రదర్శనకు రావడం ద్వారా, వారు తమ సంబంధాన్ని బహిరంగంగా ఒప్పుకున్నారు.

కుమార్‌తో మధుబాల ప్రేమకథ ఐదు సంవత్సరాల పాటు 1951 మరియు 1956ల మధ్య నడిచింది. వారి సంబంధం అధిక వివాదాస్పదమైన మరియు విస్తృతంగా ప్రచురించబడ్డ కోర్ట్ కేసుతో ముగిసింది. మధుబాల మరియు దిలీప్ కుమార్ ఆ సమయంలో నటిస్తున్న చిత్రం నయా దౌర్ (1957) దర్శకుడైన B.R. చోప్రా, తన యూనిట్‌ను పొడిగించబడిన బహిరంగ చిత్రీకరణ కొరకు భోపాల్ ప్రయాణించాలని కోరాడు. అతుల్లా ఖాన్ దీనికి వ్యతిరేకించారు అంతేకాక మొత్తం భోపాల్ పర్యటన తన కుమార్తెతో దిలీప్ కుమార్ ప్రేమకలాపాలు కొనసాగించడానికి ఒక తంత్రంగా ఆరోపించారు. చివరకు, ఆమెకు పూర్తి చేసే ఉద్దేశం లేని చిత్రానికి తన వద్ద నుండి తీసుకున్న నగదు కొరకు చోప్రా, మధుబాలపై దావా వేసారు. ఆమె స్థానంలోకి దక్షిణ భారత నటి వైజయంతిమాలను తీసుకున్నారు. దిలీప్ కుమార్‌తో తనకు సంబంధం ఉన్నప్పటికీ మధుబాల విధేయతతో తన తండ్రిని సమర్ధించారు. మధుబాల మరియు అతుల్లా ఖాన్‌లకు వ్యతిరేకంగా, B.R. చోప్రాకు మద్దతుగా బహిరంగ న్యాయస్థానంలో కుమార్ సాక్ష్యమిచ్చారు. అధిక ప్రతికూల ప్రచారం మధ్య మధుబాల మరియు ఆమె తండ్రి ఈ కేసు ఓడిపోయారు. నమ్మకమైన మరియు వృత్తిపరమైన నటిగా పరిశ్రమలో మంచిపేరు పొందడానికి అప్పటివరకు మధుబాల కష్టపడి పనిచేసారు. ఈ సంఘటన తరువాత ఆమె కీర్తి బాగా దెబ్బతింది. అప్పటి నుండి మధుబాల మరియు దిలీప్ కుమార్ విడిపోయారు.

రీడిఫ్ న్యూస్ ఈ కథనం గురించి ఆమె సోదరి మాధుర్ భూషణ్‌తో మాట్లాడినపుడు, ఆమె ఈ విధంగా వివరించారు:

“ The reason Madhubala broke up with Dilip Kumar was B R Chopra's film Naya Daur, not my father. Madhubala had shot a part of the film when the makers decided to go for an outdoor shoot to Gwalior. The place was known for dacoits, so my father asked them to change the location. They disagreed because they wanted a hilly terrain. So my father asked her to quit the film. He was ready to pay the deficit. Chopra asked Dilip Kumar for help. Dilipsaab and Madhubala were engaged then. Dilipsaab tried to mediate but Madhubala refused to disobey her father. Chopra's production filed a case against her, which went on for a year. But this did not spoil their relationship. Dilipsaab told her to forget movies and get married to him. She said she would marry him, provided he apologised to her father. He refused, so Madhubala left him. That one 'sorry' could have changed her life. She loved Dilipsaab till the day she died. ”

ఆమె, తన భర్త, నటుడు మరియు నేపథ్యగాయకుడు అయిన కిషోర్ కుమార్‌ను చల్తీ కా నామ్ గాడీ (1958) మరియు ఝుమ్రూ (1961)ల చిత్రీకరణ సమయంలో కలుసుకున్నారు. అప్పటికీ ఆయనకు బెంగాలీ గాయని మరియు నటి రుమా గుహా టాకుర్తాతో వివాహమైంది. ఆయన విడాకులు తీసుకున్న తరువాత, కిషోర్ కుమార్ హిందూ మరియు మధుబాల ముస్లిం కావడంతో, 1960లో వారు పౌరవివాహం చేసుకున్నారు. దానికి హాజరు కావడానికి ఆయన తల్లిదండ్రులు నిరాకరించారు. కుమార్ తల్లిదండ్రులను సంతృప్తి పరచడానికి ఈ జంట హిందూ వేడుకను కూడా జరుపుకున్నారు, కానీ మధుబాల ఎప్పుడూ అతని నిజమైన భార్య కాలేకపోయారు. కుమార్ గృహంలో కలతల కారణంగా వివాహమైన నెలరోజుల్లోనే ఆమె తన బాంద్రా భవంతికి తిరిగివచ్చారు. మధుబాల శేషజీవితమంతా వారి వైవాహిక జీవితం విపరీతమైన ఒత్తిడితోనే కొనసాగింది.

ముఘల్-ఏ-ఆజం మరియు తరువాత పని

శిక్షించబడిన వేశ్య అనార్కలిగా ముఘల్-ఏ-ఆజం పాత్ర చిత్రీకరణను అనేకమంది ఆమె అత్యంత గొప్ప మరియు నిర్వచనీయమైన గుర్తింపుగా భావిస్తారు. మధుబాల యొక్క జబ్బుని గురించి తెలియని దర్శకుడు K. ఆసిఫ్, సుదీర్ఘ మరియు విసుగుకలిగించే చిత్రీకరణ సమయాలను కోరారు, ముసుగు వేసిన విగ్రహం కొరకు ఊపిరాడని అలంకరణతో చెమటలు పట్టే స్టూడియో దీపాల క్రింద భంగిమలో ఉండటం వలన లేదా భారీ గొలుసులతో నిర్బంధంలో ఉండటం కారణంగా ఆమె విపరీతమైన శారీరక శ్రమకు లోనయ్యారు. 1951 నుండి 1959 వరకు ముఘల్-ఏ-ఆజం కొరకు మధుబాల తన ఉత్తమ ప్రయత్నాలను అందించారు. 1956 అనంతరం మరియు దిలీప్ కుమార్ నుండి విడిపోయిన తరువాత, ఈ చిత్రం యొక్క మిగిలిన సన్నిహిత ప్రేమ దృశ్యాలు మధుబాల మరియు ఆమె ఇప్పటి వేరుపడిన సహ-నటుడికి మధ్య తీవ్ర ఒత్తిడితో చిత్రీకరించబడ్డాయి. తరువాతి కాలంలో ఆమె ఆరోగ్యం మందగించడం మరియు అకాల మరణాలకు ఈ మానసిక మరియు శారీరక అనుభవ భారం ప్రధానకారణంగా విస్తృతంగా భావించబడింది.

1960 ఆగస్టు 5న విడుదలైన ముఘల్-ఏ-ఆజం ఆ సమయంలో అత్యధిక వసూళ్లను చేసిన చిత్రంగా నిలిచింది, ఈ రికార్దు 1975లో షోలే చిత్రం విడుదల అయ్యేవరకు కొనసాగింది. అది ఇప్పటికీ బాక్స్-ఆఫీస్ వద్ద విజయవంతమైన భారతీయ చిత్రాలలో రెండవ స్థానంలో ఉంది (ద్రవ్యోల్బణం సవరించబడింది). పృథ్విరాజ్ కపూర్, దుర్గా ఖోటే, మరియు దిలీప్ కుమార్ వంటి పరిశ్రమ యొక్క అత్యంత గౌరవనీయమైన ప్రతిభ ఉన్న నటుల సరసన నటించినప్పటికీ, మధుబాల యొక్క తెలివైన మరియు బహుముఖ నటనను విమర్శకులు గుర్తించి, ప్రశంసించారు. ఫిలింఫేర్ పురస్కారానికి ప్రతిపాదించబడినప్పుడు ఆమె ఒక గంభీరమైన నటిగా కొంత గుర్తింపును పొందారు. ఏదేమైనా ఆమె దానిని గెలుపొందలేదు, ఘుంఘట్ (1960) చిత్రంలో నటనకు బీనా రాయ్ దానిని గెలుచుకున్నారు. ఖతీజా అక్బర్ యొక్క మధుబాల జీవితచరిత్రలో (గమనికల విభాగం చూడుము), దిలీప్ కుమార్ ఆమె ప్రతిభను శ్లాఘించారు: "ఆమె జీవించి ఉంటే, చిత్రాలను మరింత జాగ్రత్తగా ఎంపిక చేసుకొని ఉంటే, ఆమె తన సమకాలికుల కంటే ఎంతో ఆధిక్యంలో ఉండేవారు. అంత్యంత వైవిధ్యమైన మరియు ప్రతిభావంతమైన కళాకారిణి కావడంతో పాటు, ఆమె ఉత్సాహం మరియు ఉల్లాసవంతమైన స్వభావం కలిగిఉండేది. దేవుడు ఆమెకు అనేక వస్తువులు ఇచ్చాడు..."

1960లో అత్యంత విజయవంతమైన చిత్రాలైన ముఘల్-ఏ-ఆజం మరియు బర్సాత్ కీ రాత్ ‌లతో ఆమె తన వృత్తిజీవితంలో శిఖరాగ్రస్థాయిని చేరారు. ఆమె శక్తివంతమైన, రచయిత-మద్దతు కలిగిన పాత్రలను పొందారు, కానీ దిగజారుతున్న ఆరోగ్యం ఆమె ఈ పాత్రలను అంగీకరించడానికి మరియు ఒక నటిగా ఎదగడానికి అనుమతించలేదు. ఆ సమయంలో మధుబాల చాలా జబ్బుపడి కొత్త చిత్రాలను అంగీకరించలేక పోయారు మరియు కొనసాగుతున్నవాటిని కూడా పూర్తిచేయలేకపోయారు. ఖతీజా అక్బర్ రచించిన జీవిత చరిత్రలో, ఆమెతో ఎక్కువగా నటించిన సహ-నటుడు దేవ్ ఆనంద్ ఆమెను గుర్తుచేసుకున్నారు: "ఆమె చాల ధృఢమైనది మరియు మరియు పూర్తిగా ఉత్సాహం మరియు శక్తితో తొణికిసలాడేది. ఆమె ఎప్పుడూ నవ్వుతూ ఉండేది మరియు తన పనిని ఆనందించేది. బాగా జబ్బు పడినట్లుగా ఆమె ఎన్నడూ భావించలేదు. ఒకరోజు నీలాకాశంలోకి ఆమె అదృశ్యమైంది..".

60ల ప్రారంభంలో ఆమె అప్పుడప్పుడూ విడుదలలను కలిగిఉన్నారు. వీటిలో కొన్ని, ఝుమ్రూ (1961), హాఫ్ టికెట్ (1962) మరియు షరాబీ (1964) వంటివి, బాక్స్ ఆఫీస్ వద్ద ఒక మాదిరిగా కూడా ఆడాయి. ఏదేమైనా, ఆమె ఇతర చిత్రాలలో అధిక భాగం ఆమె అనారోగ్య కారణంగా చివరి భాగాలలో ఆమె లేకపోవడం కారణంగా పూర్తి చేయలేకపోవడంతో బాగా ఆడలేదు. అవి సంకలనంతో రాజీతో ఇబ్బందిపడి కొన్ని సందర్భాలలో మధుబాలను చిత్రీకరించలేని దృశ్యాలలో అతికించే ప్రయత్నంలో "జంటలను" చూపాయి. చిట్ట చివరిగా విడుదలైన ఆమె చిత్రం జ్వాల, 1950ల చివరిలో చిత్రీకరించబడినా, ఆమె చనిపోయిన రెండు సంవత్సరాల తర్వాత అనగా 1971 వరకూ విడుదల కాలేదు. యాదృచ్ఛికంగా, మొఘల్-ఎ-ఆజం లోని కొన్ని టెక్నికలర్ దృశ్యాలతో పాటు, జ్వాల మాత్రమే మధుబాల నటించిన ఏకైక కలర్ చిత్రం.

ఆఖరి సంవత్సరాలు మరియు మరణం

1960లో, మధుబాల పరిస్థితి దిగజారడంతో ఆమె చికిత్స కొరకు లండన్ వెళ్లారు[6]. సంక్లిష్టమైన హృదయ శస్త్రచికిత్స దాని శైశవదశలో ఉండి ఆమెకు నయం కావడానికి కొంత ఆశను అందించింది. పరీక్షించిన తరువాత వైద్యులు శస్త్రచికిత్స చేయడానికి నిరాకరించి, ఈ ప్రక్రియ వలన జీవించే అవకాశాలు తక్కువగా ఉన్నాయని ఒప్పించారు[7]. ఆమె విశ్రాంతి తీసుకోవాలని మరియు అతిగా ఒత్తిడికి గురవరాదని సలహాఇచ్చారు, ఆమె మరొక సంవత్సరం బ్రతుకుతుందని ఊహించారు. తన మరణం ఆసన్నమైందని తెలుసుకున్న మధుబాల, భారతదేశానికి తిరిగివచ్చారు, కానీ మరొక 9 సంవత్సరాలు జీవించడం ద్వారా అంచనాలను అధిగమించారు.

1966లో, తన ఆరోగ్యంలో స్వల్ప మెరుగుదలతో, మధుబాల, రాజ్ కపూర్‌కు ప్రతిగా చాలాక్ చిత్రంతో తిరిగి నటించాలని ప్రయత్నించారు. చిత్ర మాధ్యమం ఆమె "పునరాగమనాన్ని" ఎంతో ఆర్భాటం మరియు ప్రచారంతో వెల్లడించింది. ఆ సమయంలోని చిత్రాలు అప్పటికీ అందమైన మధుబాలను చూపాయి కానీ ఆమె వివర్ణంగా మరియు కళాహీనంగా కనిపించింది. ఏదేమైనా, కొన్ని రోజుల చిత్రీకరణ తరువాత, ఆమె బలహీనమైన ఆరోగ్యం ఆమెను పడిపోయేటట్లు చేసింది, మరియు ఆమె చిత్రం అసంపూర్తిగా మరియు విడుదల కాకుండా నిలిచిపోయింది.

ఇకమీదట నటించే అవకాశం లేకపోవడంతో, మధుబాల ఆమె దృష్టిని చిత్రనిర్మాణంపై కేంద్రీకరించింది. 1969లో ఆమె ఫర్జ్ ఔర్ ఇష్క్ అనే చిత్రంతో ఆమె దర్శకత్వం వహించడం ప్రారంభించారు. ఏదేమైనా, ఈ చిత్రం ఎప్పుడూ నిర్మించబడలేదు, నిర్మాణ పూర్వ దశలోనే, మధుబాల జబ్బుకు లోనై 1969 ఫిబ్రవరి 23న, తన 36వ పుట్టినరోజు జరిగిన కొద్దికాలానికే మరణించారు. ఆమె తన కుటుంబ సభ్యులు మరియు భర్త కిషోర్ కుమార్‌చే శాంటా క్రుజ్ శ్మశానవాటికలో తన డైరీతోపాటు ఖననం చేయబడ్డారు[8]. జుహు/శాంటా క్రుజ్ ముస్లిం శ్మశాన వాటికలోని మధుబాల సమాధి స్వచ్ఛమైన పాలరాయితో చెక్కబడింది మరియు కురాన్ నుండి ఆయత్లు వాటితోపాటు శ్లోకాలు ఆమెకు అంకితం చేయబడ్డాయి. వివాదాస్పదంగా, నూతన సమాధులకు చోటు కల్పించే ఉద్దేశంతో 2010లో ఆమె సమాధి ధ్వంసంచేయబడింది.[9]

ఒక గుర్తింపు చిహ్నంగా మధుబాల

తన స్వల్ప జీవితంలో, మధుబాల 70కి పైన చిత్రాలలో నటించారు. మూడు జీవిత చరిత్రలు మరియు ఆమెపై ప్రచురించబడిన అనేక వ్యాసాలలో, ఆమె మర్లిన్ మోన్రోతో పోల్చబడ్డారు మరియు భారతీయ సినీ పరిశ్రమలో అదేవిధమైన గుర్తింపును కలిగిఉన్నారు. బహుశా సహాయక పాత్రలు లేదా క్యారెక్టర్ పాత్రలకు మళ్లించకముందే ఆమె చనిపోవడం కారణంగా, ఈ నాటికీ మధుబాల భారతీయ సినిమా యొక్క శాశ్వతమైన మరియు ప్రసిద్ధిచెందిన వ్యక్తిగా మిగిలారు. 1990లో మూవీ పత్రిక నిర్వహించిన ఒక ఎన్నికలో చిత్ర అభిమానులపై కొనసాగుతున్న ఆమె ఆకర్షణ నొక్కిచెప్పబడింది. మధుబాల అన్ని కాలాలలోను ప్రసిద్ధిచెందిన శ్రేష్టమైన హిందీ నటిగా, సమకాలీన ఐతిహాసిక నటీమణులైన మీనా కుమారి, నర్గీస్ మరియు నూతన్‌లను త్రోసిరాజని 58% ఓట్లను పొందారు. ఇటీవల కాలంలో రిడిఫ్.కామ్ ఇంటర్నేషనల్ వుమెన్స్ డే 2007 స్పెషల్‌లో (బాలీవుడ్ యొక్క ఉత్తమ నటీమణుల జాబితాలో మధుబాల రెండవ స్థానాన్ని పొందింది,ఎప్పటికీ" ఈ వ్యాసం ప్రకారం, చివరి జాబితాలో స్థానం పొందిన నటీమణులు"...నటనా నైపుణ్యాలు, ప్రత్యేక ఆకర్షణ, బాక్స్‌ఆఫీస్ ఆకర్షణ, వైవిధ్యత మరియు గుర్తింపు స్థాయిలపై ఆధారపడ్డారు --మరియు వారిలో ప్రతి ఒక్కరూ చిత్రాలలో ప్రముఖపాత్ర పోషించి నూతన ఒరవడి ప్రవేశపెట్టారు.......

ఆమె చనిపోయిన 35 సంవత్సరాల తరువాత, 2004లో ముఘల్-ఏ-ఆజం యొక్క ఒక డిజిటల్‌గా వర్ణీకరించబడిన రూపాంతరం విడుదలైంది, ఈ చిత్రం మరియు మధుబాల అన్ని ప్రాంతాలలోని చిత్ర ప్రేక్షకులలో మరొకసారి విజయాన్ని సాధించారు.

గత దశాబ్దంలో, మధుబాలపై అనేక జీవిత చరిత్రలు మరియు పత్రికా వ్యాసాలూ విడుదలై, ఆమె వ్యక్తిగత జీవితం మరియు వృత్తి గురించి అంతకు ముందు తెలియని విషయాలను వెల్లడించాయి. పర్యవసానంగా 2007లో, శినెయ్ అహూజా మరియు సోహ అలీ ఖాన్ నటులుగా ఖోయా ఖోయా చాంద్ అనే హిందీ చిత్రం నిర్మించబడింది - దీని కథాశం మధుబాల మరియు ఇతర శ్రేష్టులైన చిత్ర వ్యక్తుల జీవితాలలోని కొన్ని సంఘటనలపై కొంతవరకు ఆధారపడింది.

2008లో మధుబాల జ్ఞాపకార్ధం ఒక తపాలా బిళ్ళ విడుదల చేయబడింది. ఈ బిళ్ళ భారతీయ తపాలాచే ఈ నటీమణి చిత్రాలను చూపుతున్న ఒక పరిమిత విడుదల బహుమాన సమూహంగా రూపొందింది. మాజీ నటులు నిమ్మి మరియు మనోజ్ కుమార్‌లు ప్రారంభించిన ఈ ఉత్సాహభరిత వేడుకలో, స్నేహితులు మరియు మధుబాల కుటుంబంలో మిగిలిఉన్న సభ్యులు పాల్గొన్నారు. ఈ విధంగా గౌరవించబడిన మరొక ఏకైక భారతీయ నటి నర్గీస్ దత్.

అప్రముఖ విషయాలు

మధుబాలకు 12 సంవత్సరాల వయసులోనే చిత్రనిర్మాత అయిన మోహన్ సిన్హా ఆమెకు కార్ నడపడాన్ని నేర్పించారు.

ఆమె హాలీవుడ్ చిత్రాలకు విపరీత అభిమాని, ఆంగ్లం మాట్లాడటం చక్కగా నేరుచుకున్న తరువాత తన ఇంట్లోని ప్రొజెక్టర్‌లో తరచు అమెరికన్ చిత్రాలు చూసారు.

అధైర్యంతో ఉన్నపుడు ఆమె నియంత్రణలేని ముసిముసి నవ్వులు మరియు నవ్వులతో ఇబ్బందిపడేవారు, ఇది కొన్నిసార్లు తోటి నటులను మరియు దర్శకులను విరోధులను చేసింది.

గురు దత్ మొదట తన కావ్య చిత్రం ప్యాసా (1957)ను ప్రకటించినపుడు దానిలో ప్రధాన స్త్రీ పాత్రలుగా మధుబాల మరియు నర్గీస్ ఉన్నారు. చివరకు ఈ పాత్రలను ధరించిన మాలా సిన్హా మరియు వహీదా రెహ్మాన్ ఈ చిత్రంతో తారాస్థాయికి చేరుకున్నారు.

Mr. & Mrs. '55 (1955)లో గీతా దత్‌ను మినహాయించి, మధుబాల పాటలలో గుర్తుంచుకోదగినవాటిని ఎక్కువగా లతా మంగేష్కర్ లేదా ఆషా భోస్లే నేపథ్యగానం చేసారు. వారిద్దరికీ మధుబాల అదృష్టంగా నిరూపితమైంది. 1049లో మధుబాలపై చిత్రీకరించబడిన మహల్ చిత్రంలోని పాటలు, లతా ఆరంభ విజయాలలో ఉన్నాయి; తొమ్మిది సంవత్సరాల తరువాత, 1958లో నాలుగు చిత్రాలలో ఈ నటికి గాత్రాన్ని ఇచ్చిన ఆషా ఒక ప్రధాన నేపథ్యగానిగా నిరూపించుకుని, తన స్వంత సోదరి లతాకు పోటీ ఇచ్చారు..

మధుబాల సోదరి చంచల్ కూడా నటించారు మరియు ప్రసిద్ధి చెందిన ఆమె సోదరితో ఆమెకు ఎక్కువ పోలికలు ఉన్నాయి. ఆమె నాజ్నీన్ (1951), నాతా (1955), మహలోం కా ఖ్వాబ్ (1960) మరియు ఝుమ్రూ (1961)లలో మధుబాలతో నటించారు. మెహబూబ్ ఖాన్ యొక్క మదర్ ఇండియా (1957) మరియు రాజ్ కపూర్ యొక్క జిస్ దేశ్ మే గంగా బెహతి హై (1960)లలో ఆమె ప్రముఖ పాత్ర పోషించారు.

🎻🎻🎻🎻🎻🎻🎻🎻🎻🎻🎻🎻