పలుకు తేనియలు

.............కొనసాగింపు ..10.......,,,,, (పోతనామాత్యుడు) .🚩 అలా గౌరీపూజ చేసుకొని బయటకు వచ్చిన రుక్మిణి, కృష్ణుని చూసింది. అతని సౌందర్యం, యౌవనం, లావణ్యం, వైభవం, గాంభీర్యం, నేర్పరితనం, తేజస్సుల అతిశయానికి సంతోషించింది. మన్మథ బాణాలకు గురై రథం ఎక్కాలని ఆశ పడుతున్న ఆమెను చూసాడు కృష్ణమూర్తి. సింహం తిన్నగా వచ్చి నక్కల మధ్యన ఉన్న ఆహారాన్ని పట్టుకు పోయినట్లు శత్రుపక్షం రాజులందరు చూస్తుండగా వాళ్ళని లెక్కచేయకుండా రాకుమారిని రథం ఎక్కించుకొని భూమ్యాకాశాలు నిండేలా శంఖం పూరిస్తూ ద్వారక కెళ్ళే దారి పట్టాడు. బలరాముడు యాదవ సైన్యాలు అనుసరిస్తున్నారు. అప్పుడు కృష్ణుని పరాక్రమం చూసి జరాసంధుని పక్షం రాజులు సహించలేకపోయారు. .🚩 ""ఘన సింహంబుల కీర్తి నీచమృగముల్ గైకొన్న చందంబునన్ మన కీర్తుల్ గొని బాలఁ దోడ్కొనుచు నున్మాదంబుతో గోపకుల్ చనుచున్నా రదె; శౌర్య మెన్నటికి? మీ శస్త్రాస్తముల్ గాల్పనే? తనుమధ్యన్ విడిపింపమేని నగరే ధాత్రీజనుల్ క్రంతలన్."🔻 భావము: ("గొప్ప గొప్ప సింహాల పరువు నీచమైన జంతువులు తీసేసినట్లు, మన పరువు తీసి కృష్ణుడు రుక్మిణీ పడతిని పట్టుకు పోతున్నాడు. అదిగో చూడండి, గొల్లలు ఉద్రేకం

🔴-రుక్మిణీ కళ్యాణం.!🌹 రుక్మిణి దేవి శ్రీ కృష్ణుని చూచుట - కోన సాగింపు- 9- (పోతనామాత్యుడు ) .🔔🔔 ♦రుక్మిణిదేవి దుర్గమ్మకు అలా మొక్కింది. బ్రాహ్మణదంపతులకు ఉప్పు, అప్పాలు, తాంబూలాలు, మెడలో వేసుకొనే తాళ్ళు, పళ్ళు, చెరకు గడలు దానం చేసి పూజించింది. . "#కుక్షినివార లుత్సహించి వలనొప్ప దీవించి సేస లిడిరి యువతి శిరమునందు; సేస లెల్లఁ దాల్చి శివవల్లభకు మ్రొక్కి మౌననియతి మాని మగువ వెడలె.❤ (వారు ఉత్సాహంతో చక్కగా దీవించి, ఆమె తల మీద అక్షతలు వేసారు. రుక్మణి ఆ ఆశీర్వచనాలు ధరించి పార్వతీదేవికి నమస్కారాలు పెట్టింది. మౌనవ్రతం వదలి బయటకొచ్చింది.) .♦ఇలా రుక్మిణీదేవి ఉమామహేశ్వరుల గుడినుంచి బయటకు వస్తోంది. అప్పుడు ఆమె వర్షాకాలంలో మేఘాల్లోంచి బయట కొచ్చి మెరసే మేఘంలా, లేడి చిహ్నమున్న చంద్రమండలంలోంచి బయటకొచ్చిన లేడిలా ఉంది. బ్రహ్మదేవుడనే దర్శకుడు ఎత్తిన నాటకాల తెర మరుగునుంచి బయటకొచ్చి వేషం ధరించిన మోహినీదేవతలా ఉంది. .♦సముద్రమధన సమయంలో దేవదానవులు చేతులు కలిపి వాసుకి అనే కవ్వం తాడు కట్టిన మంధర పర్వతమనే కవ్వం చిలుకుతుండగా పాలసముద్రం లోంచి వెలువడ్డ లక్మీదేవి లాంటి వైభవంతో, మానస సరోవరంలోని బంగారు కమలాల సమూహంల

❤️శ్రీనాథకవిసార్వభౌమ.!!❤️ 🚩 శ్రీనాథుడు అంటే ఒక శృంగార రసాస్వాదక కవిగానే చాలా మంది భావిస్తారు, కాని అతనిలో భక్తి, ప్రేమ, దయాలుత్వాన్ని అంతగా గమనించారు. మహా శివభక్తుడు అతను, దేశ భక్తి, రాజ భక్తి కలిగి ప్రజలంటే ప్రీతి కలవాడు. అందుకే సామాన్యులకు కూడా అర్థం అయ్యే భాషలో చెప్పాడు. సంస్కృతంలో ఎన్ని ఉద్గ్రన్దాలను అనువదించాడో అంత సరళ భాషలోను కవిత్వం చెప్పి అటు పండితుల నోట - ఇటు పామరుల నోట నిలిచిపోయాడు. శ్రీనాథుని చాటుపద్యములు రచన: శ్రీనాథుడు పలుతెరంగుల రంగు పద్మరాగల వీణె చకచక ప్రభల సాక్షాత్కరింప సొంపుతో రవ చెక్కడంపు ముంగర చాయ పవడంపు మోవిపై బరిఢవిల్ల విరిసి యోసరిలి క్రిక్కిరిసిన చనుదోయి బిగువున నెర రైక పిక్కటిల్ల నొసపరి యొయ్యారి ముసుగులో నెరివేణి కొమరాలి మూపున గునిసియాడ విరులతావియు నెమ్మేని వెనుక కచ్చ ఫెళ ఫెళక్కను చిరు దొడల్ బెళుకు నడుము వలుద పిరుదులు కలికిచూపుల బెడంగు లొలయ కంగొంటి వేపారి కలువకంటి (1) అద్దిర కుళుకులు బెళుకులు నిద్దంపు మెరుంగు దొడల నీటులు గంటే దిద్దుకొని యేల వచ్చును ముద్దియ యీ నంబిపడుచు ముచ్చట దీరన్ (2) వడిసెల చేతబట్టుకొని వావిరి చక్కని పైట జారగా నడుము వడంకగా బిరుదు నాట్యము సేయగ