" అమవస నిశి " !

" అమవస నిశి " !

.

ఆంధ్రభోజుడు శ్రీకృష్ణ దేవరాయలవారు నిండు కొలువు తీరి ఉండగా , 

అల్లసాని పెద్దన్న గారు కవిత్వం చెబుతూ , ఒక పద్యం లో " అమవస నిశి " 

అన్న పదాన్ని వాడారు . ఆ పద్యం ఇదుగో .......

కలనాటి ధనము లక్కర

గలనాటికి దాచ కమల గర్భుని వశమా

నెల నడిమి నాటి వెన్నెల

యలవడునే గాదె బోయె నమవస నిశికిన్.

.

అమవస అనేదే ఒక వికృతి ( అమావాస్య ) , దానిని నిశి తో కలిపి ప్రయోగించడం 

నింద్యము , ఆక్షేపణీయం , నిషిద్ధం . అది అల్లసానివారు ఎరుగరా ? అయినా 

గమన సౌలభ్యం కోసం , ఛందస్సు కుదరడం కోసం , వేరే పదాన్ని వెతకలేక 

అలాగే వాడేశారు . సభికులెవ్వరూ కిమ్మనలేదు . నిశ్శబ్దం గా ఉన్నారు . 

ఇంతలో తెనాలి రామలింగ కవి లేచి , అల్లసానివారిని ఆక్షేపణ చేస్తూ ఈ విధంగా 

పద్యం చెప్పాడు .

.

ఎమి తిని సెపితివి కపితము?

బమ పడి వెరి పుచ్చ కాయ వడి తిని సెపితో

ఉమెతకయను తిని సెపితో

అమవస నిసి యనుచు నీవు అలసని పెదనా!

భావము:- ఓ అల్లసాని పెద్దనా! అమావాశ్య నిశి అనుదానిని 

అమవస నిసి అని చెప్పితివి కదా? ఏమి తిని చెప్పితివి? 

భ్రమపడి వెఱ్ఱి పుచ్చకాయ తిని చెప్పితివా? ఉమ్మెత్తకాయ తిని చెప్పితివా?

.

ఎంత వెటకారం ! అలసని పెదనా !అని సంబోధిస్తూ ...

.

దీనికీ సభికులు నిశ్శబ్దం గానే ఉన్నారు .

అల్లసాని వారు ఆ పదాన్ని మార్చలేదు . ఆ పద్యాన్నీ వెనక్కి తీసుకోలేదు . 

రెండు పద్యాలూ చరిత్రలో అలాగే నిలిచి పోయాయి .

ఒక్కోసారి అల్లా జరుగుతూ ఉంటుంది . అంతే ! !

.