కవితా చమత్కారం !

క

వితా చమత్కారం !

-----------------------------

ఉన్నదున్నట్లు చెబితే కవిత్వం యెందుకవుతుంది? యేదో కొత్తదనం ఆమాటలలో జొప్పించాలి. అప్పుడది చమత్కార భాసురమై కవిత్వం అవుతుంది. :" చమత్కార మంజరి "- అనేగ్రంథంలో రెండవ అధ్యాయంలో ఒక చక్కని పద్యం ఉంది. ఒకా నొక చక్రవర్తి గారి చెలికత్తె సౌందర్యాన్ని చూచి ముగ్ధుడై ఓకవి యిలా వర్ణించాడు.

.

మ: " బిగువుం జన్నులు గాంచి , మాను నల జంబీరంబు బీరంబు! క్రొం

జిగి మోముంగని , సిగ్గునన్ వదలు రాజీవంబు జీవంబు ! విం

తగు భ్రూరేఖలు గాంచి , భీతినిడు కోదండంబు దండంబు ! త

జ్జగతీ నాధుని మ్రోలనున్న చెలులం జర్చింపగా పాడియే ? "

జంబీరాది పదాలలో మొదటి యక్షరం లోపించటం ఈపద్యం లోని చమత్కారం! 

.

కథానాయిక బిగువగు వక్షోజములను జూచి, 

జంబీరములు ( గజ నిమ్మ పండ్లు -వానికి స్తనములతో పోలిక కవిసమయము ) బీరమును వదలుచున్నవి .బీరమనగా గర్వము. అందమైన ఆమెముఖాన్ని జూచి రాజీవము (పద్మము) ిగ్గుపడి జీవాన్ని వదలు తున్నది.

( నాయిక ముఖం సహజంగానే గులాబి రంగులోనున్నది. దానిని చూడగానే పద్మం వెలవెలృ బోతోన్నదని ఒక అర్ధం, ప్రాణాన్ని విడుస్తోందని మరోఅర్ధం ) సొగసైన కనుబొమల తీరు జూచి కోదండము (విల్లు ) 

దండం పెడుతున్నదట. కోదండమంటే విల్లు దండం అంటే నమస్కారం .( అందమైన ఆడపిల్లల కనుబొమలను ధనుస్సుతో పోల్చటం కవి సమయం) 

.

అబ్బో! ఇంతటి సుందరాంగు లామహారాజు చెలికత్తెలు. వారి యందాన్ని నే పొగడ గలనా? అని ఆశ్చర్యం ప్రకటిస్సున్నారు కవిగారు.

అజ్ఙాత కర్తృక మైన యీపద్యం ఆకవిగారి కల్పనా చమత్కారానికి నిదర్శన మనటంలో

సందేహం యెంతమాత్రం లేదు గదూ !!